یکی از آرزوهای متدینان در دهه‌های فرسایشی و پر از خبط و خطای پهلوی اول و دوم آن بود که صدیقه طاهره سلام الله علیها را به عنوان نماد بانوی جامع و کامل و الگوی سرآمد نسل نو معرفی کنند. انقلاب با سرهای پرشور و دل‌های پر از امید که پیروز شد، امیدها را به قله رساند و هزاران شکر و سپاس بر لب ها ساری و جاری ساخت.
در دهه آغازین انقلاب، انقلابیون پر جوش و خروش چنان در معرفی صدیقه طاهره توفیق یافتند که چهره آن بانوی بی‌مثال بیش از هر زمان دیگر نه تنها برای ایرانیان و بلکه برای جهان اسلام و بلکه برای جهان تا حدود زیادی معرفی شد. اقبال بسیاری از زنان مومنه در نقاط مختلف جهان اسلام به همگرایی و همصدایی با اندیشه و منش سرور زنان عالم از آغازین روزهای انقلاب خودنمایی کرد و هم چنان مشهود است.
اما چه شده است که در داخل کشور روز به روز از این اقبال کاسته می شود و آرام آرام چهره معصوم و همراه با حجب و حیای زن مسلمان کم رنگ و بی فروغ تر می گردد! دیگر برای بسیاری عملا بانوی سرآمد اسلام به عنوان الگو شناخته نمی شود؟!
چادر که پیشکش! دیگر از لچک نحیف بر سر نیز چندان خبری یافت نمی شود! کنار گذاشتن همان شال بی رمق بر سر رونق گرفته و مد شده است. مانتو پیشکش! آن چنان وضعیت لباس بالا تنه و پایین تنه بسیاری از زنان و دختران در کوچه، خیابان و بازار تنگ، جلف و نامناسب است که تحیر انسان را از این همه ولنگاری بر می انگیزد!
آرایش و بزک آن چنان تند و غلیظ است که عروس شب حجله در برابر آن کم می آورد! مکررا دیده و شنیده‌ایم که زنان غرب که در این چند سال از خیابان های شهرهای بزرگ ایران بازدید داشتند، با شگفتی گفتند که چنین حال و وضعی حتی در خیابان های نیویورک، پاریس، لندن و برلین مشهود نیست!!
چرا بسیاری از دختران و زنان هموطن ما با این همه شادمانی و شتاب الگویی ماه و تابناک همچون صدیقه طاهره را عملا کنار گذاشته و الگوهای دیسکو، کاباره و کازینوهای غرب را مبنای عمل خود قرار می دهند؟! خدا می‌داند که این روند تند و تیز و به قهقرا رفتن تا چند صباح دیگر ما را به کجا خواهد رساند!
اینها فرزندان دیروز و امروز ما هستند که در مدرسه و دانشگاه بارها در کتاب درسی و در کلاس گفت و شنود معلم و استاد با بسیاری از معارف دینی آشنایی پیدا کردند! تلاش بیگانگان بدخواه در گسترش فساد و تباهی به ویژه در نسل جوان قابل انکار نیست. اما به گمان این ناچیز اشکال عمده را باید در عدم همراهی گفتار با کردار منادیان دین جستجو کرد.
العاقل یکفیه الاشاره
اقبال لاهوری چه خوش سرود:
آبـادی میخــانه ز ویــرانــی ماست / جــمعیت كــفر از پــریــشانی ماست
اســــلام به ذات خود ندارد عیبی / هر عیب که هست از مسلـمانــی ماست
علی نصیری، جمعه بیست و ششم اذرماه ۱۴۰۰، فرودگاه مهرآباد تهران در آستانه سفر به زاهدان جهت نشست های علمی