قرآن در برابر آموزه های کتب مقدس پیشین سه نقش اساسی را بازی کرده است که عبارتند از:
تصدیق آموزه های صحیح؛ 2. تصحیح آموزه های ناصحیح؛ 3. تکمیل آموزه ها؛
دو نقش تصديقي و تصحيحيِ قرآن، از اين آيه قابل استفاده است:«وَأَنزَلْنَا إِلَيک الْکتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَينَ يدَيهِ مِنْ الْکتَابِ وَمُهَيمِنًا عَلَيهِ؛ و ما اين کتاب [=قرآن] را به حق به سوي تو فرو فرستاديم، در حالي که تصديق‌کننده کتاب‌هاي پيشين و حاکم بر آنهاست.»مراد از مصدق بودن قرآن، تایید آموزه های درست کتب آسمانی پیشین و مقصود از میهمن بودن قرآن، نقش تصحیحی آن نسبت به آموزه‌های ادیان پیشین است. نقش تکميلي اسلام را از آيه ذیل مي‌توان اثبات کرد:«أَکمَلْتُ لَکمْ دِينَکمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيکمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَکمْ الْإِسْلَامَ دِينًا؛ امروز دين شما را برايتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم، و اسلام را براي شما آييني برگزيدم.»روايت مشهور نبوي: «انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق؛ همانا منحصراً برانگیخته شدم تا سجایای اخلاقی را کامل سازم.» نیز بازگو کننده نقش تکمیلی اسلام نسبت به ادیان پیشین است.با تبیین سه نقش قرآن در برابر کتاب مقدس، اینک مناسب است در بررسی مقایسهای داستان آفرینش میان قرآن و کتاب مقدس، سه نقش پیشگفته قرآن در باره کتاب مقدس را مورد بازکاوی قرار دهیم.
نقش تصدیقی قرآن در داستان آفرینش
در داستان آفرینش که در کتاب مقدس آمده نکات ذیل مورد تاکید قرار گرفته است که همه آنها در قرآن مورد تایید و تصدیق قرار گرفته اند:
1-1. آفرینش هستی توسط خداوند
معنای این سخن آن است که کتاب مقدس این جهان را کهنه کتاب نمی داند که اول و آخر آن نامشخص است و با باور به انتساب آفرینش هستی به خداوند، بر همه باورهای ملحدان که هستی را امری تصادفی و خودجوش میدانند، خط بطلان کشیده است.از این رو، تمام پیروان دو دین یهود و مسیحیت هماره خود را جزو دینداران عالم تلقی کرده و صف خود را با صف گروههای مختلف زنادقه که منکر وجود جهان غیب و متافیزیک اند، جدا می دانند.
2-1. آفرینش هستی در شش روز
کتاب مقدس تاکید می کند که خداوند همه هستی را در شش روز آفریده است و این درست همان نکته ای است که به طور مکرر در قرآن مورد تاکید قرار گرفته است. البته باید توجه داشت که به عکس کتاب مقدس که در آن شش روز به روزهای هفته تفسیر شده، روز مورد نظر قرآن پارهای از زمان است که می تواند میلیونها سال را شامل شود.
3-1. حضرت آدم نخستین آفریده انسانی
کتاب مقدس تصریح می کند که آدم نخستین آفریده انسانی خداوند است که پا به این کره خاکی گذارده است. این امر نیز بارها در قرآن مورد تاکید قرار گرفته است. باور به این امر صف باورمندان به کتاب مقدس و قرآن را از صف آن دسته از دانشمندان که متاثر از نظریه داروین، انسان را موجودی تکامل یافته از گونه حیواناتی همچون میمون و گوریل می دانند، جدا می سازد.
4-1. آفرینش حوا به عنوان همسر آدم
در کتاب مقدس چنین آمده که خداوند هنگامی که آدم در باغ عدن در خواب بود، استخوانی از پهلوی او گرفت و با رویاندن گوشت بر آن، همسر او؛ حوا را آفرید. با صرف نظر از مخالفت قرآن با کتاب مقدس در زمان و چگونگی آفرینش حوا، قرآن تایید میکند که خداوند از آغاز آفرینش آدم، برای او همسری قرار داد و آدم با همسر خود وارد باغ مخصوص یا همان باغ عدن شد.
5-1. ممنوعیت تناول از درخت ممنوعه
از جمله آموزه‌های کتاب مقدس در داستان آفرینش، اعلام ممنوعیت از تناول درختی در باغ عدن است؛ به این معنا که به آدم گفته شد که از همه انواع میوهها و نعمتهای آن باغ بهره گیرد، اما حق ندارد از آن درخت ممنوعه تناول کند. این نکته در ضمن تبیین داستان آفرینش آدم در آیات قرآن نیز مورد تاکید قرار گرفته است.
6-1. دخالت شیطان در اغوای حضرت آدم
کتاب مقدس تایید می کند که آدم و حوا توسط شیطان که گویی در قالب ماری درآمده بود، اغوا شدند و با تناول از درخت ممنوعه، از بهشت رانده شدند. با صرف نظر از چگونگی تمثل شیطان، قرآن نیز تایید میکند که رانده شدن آدم و حوا از بهشت در پی اغوای شیطان بوده است.
7-1. عور شدن آدم و حوا پس از تناول از درخت
در کتاب مقدس چنین آمده است که آدم و حوا پس از تناول درخت ممنوعه، لباسهای خود را از دست داده و لخت و عور شدند و از این جهت ناگزیر شدند تا با برگ درختان انجیر خود را بپوشانند. قرآن نیز تایید می کند که آدم و حوا در پی اغوای شیطان عور شدند و ناچار شدند که از برگهای درخت خود را بپوشانند.
پایان متن.