حدیث ثقلین از جمله روایات متواتری است که با اختلاف اندکی در متن آن در منابع فریقین منعکس شده است. در اين روايت كه در بخشى از خطبه «حَجّة الوداع» پيامبر(ص) انعكاس يافته، چنين آمده است:
«إنّى تارك فيكم الثقلين، ما إنْ تمسّكتم بهما لن تضلّوا : كتاب الله و عترتى اهل بيتى، و إنّهما لن يفترقا حتّى يَردا عَليَّ الحوض… من ميان شما دو چيز گرانبار به يادگار گذاشتهام كه اگر به آنها چنگ زنيد هرگز گمراه نخواهيد شد: كتاب خدا و عترتم اهل بيت و آنها هرگز از يكديگر جدا نمى شوند تا آن كه در حوض بر من خواهند پيوست.»
عموم محدثان اهل سنت در كنار محدثان شيعه روايت را به همين صورت نقل كرده اند. تاكيد بر جدايى ناپذيرى عترت از قرآن تا روز قيامت و عرضه بر پيامبر (ص) اثبات گر آن است كه اولاً : دامنه قرآن بسان عترت تا روز قيامت گسترده است؛ ثانياً : عصمت قرآن و عترت و پيراسته بودن آنان از هرگونه خطا و لغزش امرى ثابت، مستمر و زوال ناپذير است.
به عبارت روشنتر، از این روایت می توان دریافت که قرآن تا روز قیامت مصون از هر گونه دخل و تصرف خواهد ماند؛ زیرا اگر قرآن در معرض آسیب تحریف قرار گیرد، دیگر معنا ندارد که پیامبر (ص) در آخرین سخنرانی خود از آن به عنوان ثقل اکبری یاد کند که تمسک به آن مایه نجات از گمراهی است.
زیرا با پذیرش احتمال راهیافت تحریف در قرآن، عصمت قرآن و هدایت نمونه کامل آن مخدوش می گردد و با چنین وصفی دیگر نمی توان از قرآن به عنوان کتاب هدایت و نجات دهنده آدمیان از چاه ضلالت یاد کرد.
به اضافه آن که با چنین احتمالی رشته ارتباط قرآن با پیامبر نیز گسسته خواهد شد و دیگر معنا ندارد که گفته شود قرآن و عترت در روز قیامت در کنار حوض بر پیامبر وارد خواهند شد. ظاهر چنین ورودی حکایت از سلامت این دو منبع دارد.
برگرفته از کتاب «تفسیر موضوعی قرآن» اثر استاد علی نصیری