از نگاه قرآن و روایات دنیا بازاری است که انسان‌ها در آن باایمان و عمل صالح یا با کفر و رفتار ناشایست، دچار سود و زیان می‌شوند و جای مسابقه و میدان مبارزه و تلاش برای پیش‌گامی در خیر و صلاح یا زشتی و پلشتی است. با چنین نگاهی انسان‌ها همگی چه آگاهانه و چه ازروی ناآگاهی در چنین میدان مسابقه‌ای شرکت دارند و قیامت جای نشان‌دادن پیروزمندان این مسابقه یا شکست‌خوردگان است. براین‌اساس، قرآن از فلاح و رستگاری مؤمنان با نیل به نعمت بهشت سخن به میان آورده و به‌صورت مکرر تذکر داده است کسانی که پایان کارشان به بهشت انجامیده و شایستگی ورود به آن را یافته‌اند، پیروزی بزرگی نصیب آنان شده است.
بهشتیان افزون بر همراهی و همنشینی با خانواده شایسته خود، از لذت و ابتهاج همراهی با پیامبران و اولیای الهی نیز بهره دارند. در بهشت از همنشینی با بی‌دینان و ستمکاران و از آفت‌های رفتاری رایج میان مردم دنیا؛ همچون دروغ، غیبت، تهمت، بدبینی، حسادت و در یک کلمه از پلیدی و پلشتی خبری نیست.
بهشتیان افزون بر نعمت‌های معنوی از انواع نعمت‌های مادی نیز بهره دارند. آنان از همنشینی با همسران زیبا، مهربان و عفیف برخوردارند؛ لباس‌های زربفت و ابریشمین بر تن می‌کنند و انواع زیور بر دست و لباس آنان آویزان است؛ در باغ‌هایی که زیر آنها انواع چشمه‌ها جاری است و در خانه‌ها و در قصرهای باشکوه، بی‌نظیر و وسیع ساکن‌اند و بر فرش‌ها و تخت‌های زمردین و مرصع تکیه می‌زنند و خدمتگزارانی زیبارو از آنان با انواع و اقسام خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها در ظرف‌های بلورین نقره‌فام پذیرایی می‌کنند. بهشتیان از مقام «کن» برخوردارند و همه انواع و اقسام خوشی‌ها و لذایذ؛ طبق دلخواه و میل تنها با یک اراده قلبی و بلافاصله در برابر آنان حاضر می‌شوند.