کتاب آموزه‌های مهدوی دربارۀ پدیدۀ «منجی‌گرایی»، «فرجام‌اندیشی» و باور به ظهور انسانی والا در پایان هستی است. منجی‌گرایی، امید به درهم پیچیده شدن بساط ستم و پلشتی به شکل‌های مختلف را نوید می‌دهد. این فکر همچون تار و پودی در اندیشه‌ها و آموزه‌های ادیان، اقوام و ملل مختلف جهان تنیده شده است. این منجی در ادیان مختلف، نام‌های مختلفی دارد. مسلمانان چشم به راه «مهدی» هستند.
در این کتاب در فصل اول، پرسش‌ها و چالش‌ها در عرصه مهدویت را تبیین می‌کند. فصل دوم به آرمان‌شهری از منظر ادیان و مکاتب مختلف، فصل سوم به رخدادهای جهان در آستانه ظهور، فصل چهارم به جغرافیای سیاسی جهان پس از ظهور، فصل پنجم به دلایل اثبات حیات امام عصر عجل الله تعالی فرجه، فصل ششم به بررسی روایات ناظر به حکومت در عصر غیبت، فصل هفتم به ضرورت انتظار ظهور حضرت حجت علیه السلام و فصل هشتم به ضرورت عشق و ارادت به حضرت حجت علیه السلام می‌پردازد.
در مقایسه میان این فصول، در شش فصل نخست، مباحث نظری و حِکمی دربارۀ «منجی‌گرایی» و «مهدویت‌پژوهی» بازتاب یافته و در دو فصل هفتم و هشتم، وظایف و مسئولیت‌های منتظران حضرت حجت علیه السلام مورد توجه قرار گرفته است.